تصرف عدوانی مزاحمت و رفع ، ممانعت از حق

دعوای تصرف عدوانی از مهمترین دعاوی تصرف است که می توان آن را بصورت حقوقی و کیفری طرح و پیگیری کرد.  دعوای تصرف عدوانی عبارت است از ادعای متصرف سابق مبنی بر اینکه دیگری بدون رضایت او مال غیر منقول را از تصرف او خارج کرده و اعاده تصرف خود را نسبت به آن درخواست می‌نماید. لازمه‌ی طرح دعاوی تصرف عدوانی این است که خواهان بتواند تصرفِ گذشته یعنی در اختیار داشتنِ عملیِ مال را ثابت کند، همچنین باید ثابت کند که اولا خوانده بعد از ایشان در ملک وی تصرف کرده و ثانیا این تصرف عدوانی و غیرقانونی بوده است. خواهان نیازی به ارائه‌ی دلایل مالکیت ندارد و حتی اگر سند مالکیت هم ارائه دهد این سند صرفا می تواند نشان دهنده‌ی سبق تصرف وی باشد در واقع دادگاه در دعوای تصرف و بررسیِ ذی‌حق بودن متصرف اصلا در بحث مالکیتِ متصرف ورود نمی کند .

دادحواست تصرف عدوانی در  دادگاه صالح طرح می شود و خواهان دعوای مزبور می تواند  برای اثبات تصرفات خود از هر دليلی از جمله تحقیق محلی و معاینه‌ی محل (بازدید و مشاهده‌ی محل) استفاده نمايد. خواهان می‌تواند هنگام تقديم دادخواستِ تصرف عدوانی در قسمت خواسته، اجرت المثل ایام تصرف خوانده را نیز قید کند تا دادگاه طبق درخواست وی ضمن رسیدگی به دعوای تصرف به اجرت المثل نیز حکم دهد چرا که اگر ذکر نکند باید در آینده برای مطالبه‌ی اجرت المثل دعوای مستقلی اقامه کند.